امام حسین (ع): درود بر کسانی که از پاکیشان دوستی آغاز می شود ، از صداقتشان دوستی ادامه می یابد و بواسطه وفایشان دوستی پایانی ندارد

تا حسین هست چه حاجت به عطای دگران                تا حسین هست مگو مدح و ثنای دگران

تا حسین هست به دل راه مده عشق کسی             چونکه دل جای حسین است نه جای دگران

نام ما را ننویسید ، بخوانید فقط
           سر این سفره گدا را بنشانید فقط
                           آمدم در بزنم ، در نزنم می میرم
                                       من اگر در زدم این بار نرانید فقط
 میهمان منتظر دیدن صاحب خانه ست
                 چند لحظه بغل سفره بمانید فقط ادامه مطلب...

دلم شکستی و جانم هنوز چشم به راهت

شبی سیاهم و در آرزوی طلعت ماهت

در انتظار تو چشمم سپید گشت و غمی نیست

اگر قبول تو افتد فدای چشم سیاهت

زگرد راه برون آ که پیر دست به دیوار/  به اشک و آه یتیمان دویده بر سر راهت

بیا که این رمد چشم عاشقان تو ای شاه/ نمی‌رمد مگر از توتیای گرد سپاهت

بیا که جز تو سزاوار این کلاه و کمر نیست/ تویی که سوده کمربند کهکشان به کلاهت

جمال چون تو به چشم و نگاه پاک توان دید/ به روی چون منی الحق دریغ چشم ونگاهت

در انتظار تو میمیرم و در این دم آخر/ دلم خوشست که دیدم به خواب گاه به گاهت

اگر به باغ تو گل بردمید و من به دل خاک/ اجازتی که سر برکنم به جای گیاهت

تنور سینه ی ما را ای آسمان به حذر باش/ که روی ماه سیه می کند به دوده ی آهت

کنون که می دمد از مغرب آفتاب نیابت/ چه کوه های سلاطین که می شود پر کاهت

تویی که پشت و پناه جهادیان خدایی/ که سر جهاد تویی و خداست پشت پناهت

خدا وبال جوانی نهد به گردن پیری/ تو شهریار خمیدی به زیر بار گناهت

شهریار