تورفتی ودوست داشتن هایم

زیرپایت له شد

ومن بی توچه تنهاشدم

وبه دنیا نشان دادم

که من مجنون ترین لیلای تاریخم

و آخرین کسی که در قلبم نشست ، بدجور دلم را شکست …

 و آخرین بوسه ای که بر روی لبانم نشست ، احساس کردم تنها هوس است !
و آخرین کسی که در قلبم نشست ، درهای امید را بر رویم بست، شدم اسیری در قفس ،که حتی رنگ آسمان را هم نمیبیند

باز باران نه نگویید با ترانه می سرایم این ترانه جور دیگر

باز باران بی ترانه دانه دانه بر بام خانه

یادم آید روز باران پا به پای بغض سنگین تلخ و غمگین دل شکسته اشک ریزان عاشقی سرخورده بودم

می دریدم قلب خود را

دور می گشتی تو از من

با دو چشم خیس و گریان

می شنیدم از دل خود این نوای کودکانه

پر بهانه زود برگردی به خانه

یادت آید هستی من آن دل تو جار می زد

این ترانه باز باران باز می گردم به خانه

                                                                                                                 لمس کن کلماتی ر اکه برایت می نویسم ...

                                                                                  تا بخوانی و بفهمی چقدر جایت خالیست ... تا بدانی نبودنت آزارم می دهد ...

                                                                      لمس کن نوشته هایی را که لمس ناشدنیست و عریان ... که از قلبم بر قلم و کاغذ می چکد ...

                                                                               لمس کن گونه هایم را که خیس اشک است ... لمس کن لحظه هایم را ...

                                                                               تویی که می دانی من چگونه عاشقت هستم، لمس کن این با تو نبودنها را

رویا...

همه ی دنیا...